Ik zit te turen op Windfinder terwijl Tom in zijn telefoon aan het praten is. Voor mijn ogen verschijnt een gunstig weerbeeld: noordenwind, variërend van zeven tot maximaal zeventien knopen. Voor de gehele zeiltijd gerekend. Inmiddels praat Tom verder met Arjen aan de andere kant van de lijn. Ik vang delen van het gesprek op. “Gunstige oversteek … daarna oostenwind … maar één week vakantie … alternatieven?”

Rotterdam

De afgelopen week hebben we bijna dagelijks contact met de eigenaren van catamaran Link: Arjen en Janneke. We hebben al een paar jaar geleden, nog tijdens het bouwen van onze boten, afgesproken om ze naast elkaar op de foto te zetten. Maar aangezien wij in het noorden liggen en zij in het zuiden is dat nog niet zomaar gerealiseerd! Dit voorjaar hadden we bedacht om elkaar in de paasvakantie in Engeland te treffen. Tot voor een paar dagen geleden leek het groen licht voor onze plannen. Maar de voorspellingen duiden op langdurige oostenwind en Arjen heeft maar één week vrij en geen trek in een etmaal aan de wind hakken terug naar Nederland. Begrijpelijk. Dus we maken een alternatief plan en het wordt Rotterdam! Voor ons allemaal de eerste keer. Wij liggen al in Scheveningen dus de dag erop gooien we los en varen richting de Maasmond.

Onverwachte ontmoetingen

We zijn gewend aan het Noordzeekanaal, waar toch ook grote boten varen, maar de Nieuwe Waterweg/Maas is van een ander kaliber. Veel stroming, veel scheepvaart en veel bemoeienis. We hebben het tij een beetje genegeerd, zo van, toch tijd zat. Maar hierdoor hebben we bijna tot aan Rotterdam een imposante drie knoop stroming tegen. Bij het noordelijke havenhoofd, ver op zee, staan enorme wind-op-stroom golven. Hier glijden we heel rustig en droog doorheen, voordeel van een grote boot. De wind is noord en veertien knopen, dus we houden zeilend genoeg snelheid over. Na Maassluis hebben we teveel belemmering van gebouwen op de kant en moeten we de motor bijzetten. Dit zorgt na een kwartier voor een bezoekje van politie in een snelle RIB. “Schipper, zeilend met de motor bij: zwarte bal hijsen!” Met een “vrolijk Pasen” gaan ze er weer vandoor. We hebben maar niet gezegd dat ze waarschijnlijk de zwarte kegel bedoelden. En aangezien we die niet aan boord hebben doen we het zeil maar naar beneden. Dit zorgt voor een ander probleem. Een half uur later worden we geschaduwd door een grote boot van Port Control. Na geruime tijd achter ons te hebben gevaren komen ze naast ons varen. Blijkbaar werden we ook opgeroepen over de marifoon, maar we zaten op het verkeerde blokkanaal, dus dat kregen we niet mee. Ze hebben een vraag: “Waarom varen jullie zo langzaam?” Nou ja zeg! We halen inderdaad maar drie tot vier knopen, door die dikke stroming. Tom antwoordt ze rustig dat er veel stroom staat, dus dat er niet meer in zit. Ik houd het erop dat ze onze boot zo mooi vinden dat ze gewoon allemaal met een smoesje van dichtbij willen kijken.

Al deze ontmoetingen maken wel dat we steeds alerter worden naarmate het drukker wordt. We varen aan stuurboordwal en om in de veerhaven aan de noordelijke oever te komen moeten we dus oversteken. In de verte onder de Erasmusbrug ligt weer een politieboot. Ik bel voor de zekerheid de havenmeester of we een oversteek moeten melden op de marifoon, maar dit is niet nodig. Zo haaks mogelijk steken we over en dan varen we het mooie kleine haventje in. De havenmeester heeft de langssteiger vrijgehouden voor ons en neemt de lijnen aan. Hier zullen we de komende drie nachten blijven! De veerhaven is gespaard gebleven van de bombardementen en de branden tijdens de Tweede Wereldoorlog en wordt omringd door mooie oude gebouwen. Ook hebben er een aantal klassieke schepen hun vaste ligplaats. De haven is wel een enorme klotsbak, gelukkig komt het in de nacht tot rust.

Hoogtepunt

En dan is het de volgende middag op eerste paasdag een feit: Link meert voor ons af en we zijn uitgebreid in de gelegenheid om de beide boten samen te bekijken en fotograferen. Met recht een hoogtepunt! Door de bouw van onze boten hebben we in de afgelopen jaren ook een goede vriendschap opgebouwd. Na twee dagen in de haven van Rotterdam varen we samen op naar Scheveningen. Op de rivier hebben we weinig wind en bijna het hele traject regen. Gelukkig kunnen we binnen ook sturen met de automaat. Eenmaal op zee is er wat wind en kunnen we tot aan Scheveningen zeilen. We varen vrijwel gelijk op. We blijven twee nachten in de haven van Scheveningen en dan nemen we afscheid. Wij gaan weer naar het noorden en zij naar het zuiden.

De eerste keer droogvallen

Met een aantal tussenstops (IJmuiden, Den Helder) zeilen we naar het Groene Strand bij Terschelling waar we het rustige, windstille weer benutten om voor de eerste keer droog te vallen met Aquataurus. Dit vergt iets meer voorbereiding dan met de F-24, onze vorige boot. Met onze roeren naar beneden steken we 120 cm diep en met alles omhoog ongeveer 40 cm. Om goed te liggen op het Groene Strand moet je zorgen dat je ver genoeg het strand opvaart, dus niet te dichtbij de steil oplopende rand naast de vaargeul blijven liggen. Hoe verder je ligt, hoe minder kracht de golven van de veerboten hebben. Vlak voor het ondiepe deel trekken we alles omhoog. Met de roerdozen en de zwaarden omhoog moeten we dus op de motoren sturen. Het is windstil, dus perfect weer voor de eerste keer. Het enige moeilijke is de temperatuur van het zeewater, twaalf graden! Tom is zo dapper om te water te gaan, hij loopt het anker uit en moet tot ruim boven de knieën het koude water in. We leggen ook een hekanker zodat grote golven van passerende boten mooi onder de boot door lopen. En dan een paar uur wachten en luisteren naar het gorgelen en klotsen van het water rond de boot. Met een kleine hogedrukspuit op accu spuit Tom de zachte slijmige laag van het onderwaterschip. De boot ligt nu al acht maanden in het water, maar is makkelijk te reinigen. Onze volgende klus is het plakken van de naam en het logo.

Zonder hond

Ik mis de hond nu wel. We hebben haar bij mijn ouders achtergelaten omdat we naar Engeland zouden gaan. En je hond mee op je eigen zeilboot is sinds de Brexit niet meer toegestaan. Nu maak ik grote wandelingen over het strand en door de duinen, wat de hond geweldig had gevonden. Aan de andere kant is het wel makkelijker zonder hond. Vooral ankeren is zonder hond heel relaxed.

Na drie dagen Groene Strand gaan we ankerop en zeilen in een dag bijna helemaal terug naar onze thuishaven. Een laatste overnachting voor de Ketelbrug (we waren te laat voor de laatste opening) en dan zijn we weer thuis. We kijken terug op een mooie tocht langs de Nederlandse kust met een bijzondere ontmoeting!