We verzamelen in Makkum op vrijdagavond 26 mei. ‘We’ dat zijn Hennie en Arjen met Bora, Esther en Rinnert met Aventurijn, Elaine en Sybrand zonder boot (hadden averij en zeilen mee met Bora) en wij, Cora en Tom met Calypso. Het palaver de volgende ochtend op Calypso zorgt ervoor dat het water vrij de kuip instroomt, zo diep ligt de boot! Wij krijgen nog een opstapper aan boord, het CTC-lid Guus uit Maastricht. Hij heeft een imposante reis met het openbaar vervoer achter de rug. Het doel voor vandaag is droogvallen bij Vlieland, aankomst rond hoogwater om half drie.

Vlieland

Met een rustig windje uit het oosten gaan Calypso en Aventurijn koers noord over het Zuidoostrak, terwijl Bora met haar diepstekende roer de route via Harlingen kiest. De wind draait langzaam naar het noordoosten, maar het blijft bezeild. Aangezien we kort na laagwater zijn vertrokken uit Kornwerderzand lopen we op het ondiepste stuk toch even vast, na een half uur ankeren kunnen we weer verder. Bij het booreiland verlaten we de geul en mikken recht op de vuurtoren van Vlieland. Het ankeren gaat perfect en na het plaatsen van de spruit liggen we rustig in de aantrekkende wind. En nu wachten tot het water zakt!

Blubber

Na een tijdje arriveert Bora ook, ze ankeren in diep water. Bram met Genovevo de la O arriveert aan de late kant en heeft de pech om vast te lopen in een halve meter diepe laag slik. Tegen die tijd hebben we de barbecue op de kant al aangestoken, dus we hebben goed het zicht op het vrij worstelen in de blub. De waddenbodem kort onder de wal is mooi hard dit jaar, een beetje zanderig zelfs. Zolang het zonnetje schijnt is het qua temperatuur goed te doen in de luwte van de dijk, maar na half negen wordt het rap kouder. We pakken de boel in en spoeden ons naar een warm café voor een bakje troost. Helaas of gelukkig schenkt het desbetreffende café geen warme dranken en kiezen we noodgedwongen voor een borreltje!

Als de bliksem

Midden in de nacht schrik ik wakker, ik ben ervan overtuigd dat we met Calypso het kanaal bij Makkum uitdrijven. Tom stelt me gerust en overtuigt me ervan dat we echt veilig geankerd liggen. Op zondagochtend liggen we weer hoog en droog. Er worden wat bezoekjes over en weer afgelegd en de liefhebbers gaan lekker wandelen. Bora vertrekt buitenom naar Den Oever, de rest wacht op hoogwater. En dan volgt een prachtige tocht dwars over de platen, koers pal zuid. De noordoostenwind is flink, windkracht vijf. Op de screacher gaat het als de bliksem, af en toe is het zo ondiep dat de kont van de boot zich vastzuigt aan de grond en de snelheid terugzakt naar vijf knopen. Door de harde wind is het echt koud, hooguit dertien graden. Eenmaal in de binnenhaven van Den Oever maken we van alle restjes een voedzame maaltijd en zitten we tot laat in de beschutting van de kuiptent van Bora. Het was een perfect weekend, de wind werkte goed mee! Tweede pinksterdag gebruikt iedereen om weer in de thuishaven te komen, voor ons was dit 32 mijl halve wind, in vier uur weggetikt!