Maar goed, nu stonden we klaar voor een CTC-weekend en gniffelden we wat over wat we allebei wel dachten maar niet zeiden. Want hé, we varen daar wedstrijdjes en dat heeft dus een bedoeling. We hebben niet voor niks de afgelopen jaren meegedaan met de winterwedstrijden van de Grevelingencup. Paul Hofman in eigen persoon heeft zelfs als een echte coach meegevaren om onze zeilvaardigheden te optimaliseren. Dus hoe hard we elkaar ook proberen te overtuigen door te zeggen dat het toch vooral om de gezelligheid gaat, stiekem zijn wij ontluikende wedstrijdzeilers aan het worden en tja… die willen dus zo min mogelijk meenemen.
Gezelligheid
Zo varen wij bepakt en bezakt met onze twee dochters, de knutselspullen, de spelletjes, de vlieger, de dekbedden, lekkere biertjes, de surfplank en de Omnia wonderpan op donderdagavond met een wat dubbel gevoel de haven van Sint Annaland binnen. Al klooiend met het aanleggen worden we heel vriendelijk geholpen door vele bekenden. Die avond liggen we met veertien boten bij elkaar en wordt er besproken hoe het weekend er verder uit zal zien. Ook wordt nieuw lid Geert geholpen bij het in gebruik nemen van zijn Piaggio, een Tremolino van Dick Newick die hij van Karst heeft overgenomen. Plannen worden gemaakt, aanpassingen bedacht en Stan van twaalf legt hem even heel duidelijk uit hoe hij het roer in combinatie met de buitenboordmotor het best kan gebruiken bij het manoeuvreren. We zijn onder de indruk.
Uitstelkwartier
De volgende dag begint heerlijk in stijl, want rond tien uur ’s ochtends is het laag water en we maken van de gelegenheid gebruik om droog te vallen op de plaat voor de haven. Natuurlijk om te vliegeren en kokkels te zoeken en de heerlijke taart van Ellenoor te nuttigen. Dat er ondertussen hard gepoetst wordt op de winteraangroei onderwater, tja, daar hebben we het verder niet over want echt, we zijn hier wel voor de gezelligheid. De wedstrijd start na het bekende CTC-uitstelkwartier, zodat iedereen die mee wil doen paraat is. We varen grotendeels met de wind mee, dus het is een mooi spelletje afkruisen en het juiste zeil voeren. De snelle boten missen het voordeel van de toenemende wind in de middag, waardoor de prijsuitreiking toch nog spannend wordt en Paul en Ellenoor deze wedstrijd winnen met de Adelaide. De Mallemok, die ’s middags appt er pas rond borreltijd te zijn, wordt derde. Iedereen brengt zelf een prijs in en de verliezer mag als eerste kiezen, waardoor wij de prachtige gehaakte pannenlappen van Greet bemachtigen.
Wanneer op vrijdagavond in Wemeldinge blijkt dat een van de boten ongelukkig droogvalt, staat de vereniging klaar voor elkaar. Rick, het allerkleinste jongetje, klimt erop, bevrijdt de hondjes en pakt wat spullen zodat de eigenaren de nacht op een andere boot kunnen doorbrengen. De volgende ochtend vroeg wordt de boot weer naar dieper water gebracht.
Harde wind
Terwijl Rudolf nog in z’n Speedo staat omdat het heerlijk weer is zaterdag, puffen wij al in ons pak en zwemvest zodat we op tijd zijn om met z’n allen door de brug te kunnen. En omdat toch wel alles goed voorbereid moet zijn. Want buiten blijkt de wind ons pak te rechtvaardigen. Een kwartier voor de start blaast het flink door en besluiten we de screacher niet te voeren, maar de fok prima te vinden. Het spul hoeft niet kapot en de meiden gaan hopelijk nog eens mee doordat het relaxed is aan boord. We zijn best een beetje trots dat we op de seconde nauwkeurig de startlijn passeren. Dat we daarbij snoeihard voorbij worden gevaren door boten met screachers, dat maakt ons natuurlijk helemaal niks uit, dat begrijpt u.
Betrokkenheid, plezier en wedstrijdzeilen
Na een heerlijke tocht komen we weer aan in St Annaland. Er worden onderweg prachtige foto’s en filmpjes gemaakt en gedeeld in de whatsappgroep. Opnieuw volgt er een spannende prijsuitreiking, want met een verschil van enkele seconden wint de familieboot Let’s Tango! Maar mij blijft bij dat Rudolf in de mast werd gehesen om Hennie te helpen met een vastzittende val, dat met vereende krachten een vislijn uit de schroef van de Thundercat werd gehaald en dat Paul met Coby meevoer de volgende dag omdat ze anders zonder opstapper zou moeten varen. Het bleek een prachtig hybride weekend, waarin betrokkenheid, plezier en wedstrijdzeilen optimaal samenkwamen. Bedankt allemaal en tot volgend jaar!
