Eerste WOK-weekend
Zelden was een eerste WOK-wedstrijd van het seizoen zo goed bezocht. We waren iets later dan gewoonlijk, het weer was goed en door de lockdown snakten we vermoedelijk allemaal naar wat 3D-interactie met mensen.
Tien boten verzamelden bij Enkhuizen, acht voeren zaterdag een heerlijke oefenwedstrijd (coronaregels) met vlag achterop, zon van boven en wind uit het noorden. Wat was het fijn om weer eens samen te varen, te zien hoe hard of langzaam je kunt gaan en de sierlijke profielen van onze hoge smalle tuigen naast elkaar te zien. De Ragebol gaf een duidelijk visitekaartje af: als eerste gestart en als eerste om de eerste boei, vóór de Thriller, Playstation en Fuchur, allemaal op papier veel sneller. Vast niet de laatste keer. Gedurende de oefening nam de wind toe, dus het knijprak naar de finish werd lekker scheuren (en wat puzzelen welke boeitjes nou de finish waren). Blijkbaar hunkerde iedereen zo naar het ‘walprogramma’ dat vrijwel de hele vloot in galop naar de Buyshaven vertrok, zonder te kijken of we misschien nog een tweede baantje zouden varen. Daar was de Equinox, net bekomen van de maidentrip na een tweejarige ’total make-over’, het vanzelfsprekende trefpunt. In de zon, honderduit pratend over de winter, corona, de boten, pensionering en wat dies meer zij, vormden we een boeiend verzetje voor de andere boten in de haven. Velen schaarden zich daarna rond de barbecues, goed gekleed voor de snel afkoelende avond.
Zondagmorgen werden we wakker met zon en een lichte noordoostenwind. We oefenden met zes boten nog een keer het varen van een wedstrijdbaan, nu in wat lichtere wind, maar genoeg om toch weer fanatiek te trimmen, zeilen te wisselen, hoeken te kiezen, enzovoort. Zoals altijd smeerde iedereen ‘m direct na de finish om in een aantrekkende noordnoordoostenwind, mét zon, nog een mooi stuk naar de thuishaven te zeilen en op tijd voor Studio Sport thuis te zijn.
Tweede WOK-weekend
Voor het tweede WOK-weekend van het jaar togen negen multihulls naar Trintelhaven, vrijdagavond zeilend, zaterdagmorgen motorend. Het was de vertrouwde informele organisatie, maar wat fijn om met veel minder coronarestricties elkaar te kunnen treffen.
Zaterdagmiddag voeren we in een lichte oostenwind met zon en behaaglijke temperaturen twee korte baantjes met zeven boten. De eerste zonder kruisrak, echt WOK-zeilen. De tweede maar liefst mét een kruisrak. Het pakte zo uit met de daar beschikbare boeien. Net als bij de WOK1 liet de Ragebol zich opnieuw van voren zien; goed weer een catamaran om de prijzen te zien zeilen. We keken natuurlijk nieuwsgierig naar de snelheid van de nagelnieuwe Trinity, een F-85SR. Nico leek tevreden na afloop, maar we hebben vast het potentieel nog niet gezien. En Fetske bleek Arno’s geheime wapen op de Thriller. Wat lagen die ver voor in de tweede race.
Traditiegetrouw na de wedstrijd napraten bij een drankje, allemaal uitkijkend naar ‘fikkie stoken’ en barbecueën. Dankzij Klaas’ goede zorgen was er weer ruimschoots kampvuurhout en konden we de kilte van de noordoostenwind verdrijven met twee vuurtjes, hier en daar misschien geholpen door een kruikje.
Zondagochtend iets meer wind, weer noordoost, weer zon. Vier boten konden het niet laten en voeren nog een vlot rondje. Wat een plezier. Zoals altijd stoven de boten daarna in alle richtingen naar huis. Prachtige silhouetten op het IJsselmeer.
