Rode Draak is mijn eerste multihull. Hiervoor had ik een Hanse 470. Ik heb ook nog een J122 in mijn woonplaats Scheveningen, waarmee we vooral wedstrijden op zee zeilen. Deze zomer staat de Fastnet Race op het programma.
De Dragonfly ligt in Zeeland en deze heb ik vooral gekocht voor vakanties in Zeeland en op het Wad. En af en toe een oversteekje; deze zomer hoop ik samen met mijn zoon nog even naar Noorwegen te scheuren met onze Rode Draak.
Wie: Geert Kapsenberg en Nienke Schipper
Boot: Trisou, een Corsair 28
Ligplaats: Muiderzand
We zeilen beiden al ons hele leven. Vroeger in de vakanties langs de Belgisch, Franse, Deense en Engelse kusten met een kleine monohull (Ecume de Mer); Geert heeft daarnaast een aantal jaren wedstrijden op zee gezeild. Op een goed moment groeide onze ambitie en na jaren voorbereiding (en sparen van vakantiedagen en euro’s) hebben we samen met een stel goede vrienden een grote monohull (First 42s7) gekocht. Daarmee hebben we een tocht van zeven maanden gemaakt, die begon in Zeeland en eindigde in Marseille. Enkele jaren daarna hebben we die boot weer verkocht.
Het zeilbloed raak je echter nooit kwijt en nu Geert gepensioneerd is, was het moment daar om opnieuw een boot te kopen. Geen grote boot, maar relatief klein, voor vier personen maximaal, goed en leuk zeilend, merkbaar reagerend op veranderingen in wind, golven en trim en, ook belangrijk, de mogelijkheid om kiel/zwaard en roer op te halen. Het multihull-idee was hiermee geboren. Nadat we een paar keer met een collega en vriend meegezeild hadden op een Corsair 24 was het pleit beslecht, het moest een Corsair worden! Maar liefst wel een slagje groter dan de 24-voeter.
Sinds 2 mei zijn wij nu de trotse eigenaren van een Corsair 28 die we Trisou gaan noemen. Met opzet een Franse naam; het plan is om de boot in een kleine, droogvallende haven aan de Franse Atlantische kust te leggen. Maar eerst moet er een nieuwe trailer komen, vandaar dat we dit jaar in Nederland blijven. We kijken uit naar een mooie zomer met veel mooie zeildagen om de boot en de CTC-leden beter te leren kennen!
Wie: Jack en Nenna van Nieuwkoop
Boot: Jane (beginletters van onze namen), een Lagoon 400
Ligplaats: Lelystad, Deko Marina
Na vele open bootjes (Pluis, Schakel, Dart 18) kochten we een Beneteau Oceanis 393. Af en toe zeilden we mee met een vriend op een Nautitech 40 Open catamaran en dat beviel zo goed dat we besloten om ook over te stappen naar een multihull. Eind vorig jaar hebben we daarom een Lagoon 400 gekocht. Die lag in Almerimar en hebben we naar Nederland laten brengen. We zeilen er nu mee op het IJsselmeer en de Wadden, maar de bedoeling is dat we over twee jaar vertrekken.
Wie: Arie Baartman
Boot: Dawn, een 16,5 meter lange trimaran (de voormalige Tres, de verbouwde 45ft -racetrimaran Côte Basque)
Ligplaats: Portugal
Ik heb meerdere multihulls gehad en verbouwd. Mijn eerste bouwproject was Trinity, een trimaran gebaseerd op de hoofdromp van een Searunner. Hiermee ben ik een paar keer van Nederland naar Kroatië en terug gezeild. Daarna had ik een Prout Snowgoose (Zezevo) en een Telstar trimaran (Sahmu). Met de one-off Hunky-Dorry (ex Grivioen) ben ik solo een paar keer de Atlantic overgestoken. Mijn vorige project was de verbouw van trimaran Twilight, een John Marples ontwerp, waarmee ik een paar keer de Atlantische Oceaan ben overgestoken (zie CTC-Nieuws 267). Een tijdje terug heb ik de Tres gekocht. Deze heb ik omgedoopt tot Dawn en eerst in Nederland weer zeilklaar gemaakt, waarna ik haar vervolgens naar Portugal heb gezeild. Daar woon ik nu op de boot en ben o.a. bezig haar verder te verbouwen.
Zie www.LivingontheOcean.com voor meer info.
Ik zeil al sinds mijn zestiende en heb in de jaren 90 regelmatig deelgenomen aan wedstrijden en IMM´s in een grote open catamaran. Nu zeil ik met mijn gezin in Nederland en hopen we deze zomer naar Denemarken te zeilen. Ik was graag naar het IMM in Bremerhaven gegaan, maar helaas is deze afgelast. Ik hoop veel CTC-leden binnenkort weer te ontmoeten!
Wie: Rob en Anouk Verhoog
Boot: nog geen, maar bezig om een Wadvogel 38 te kopen
Ligplaats: wordt Strijensas
Wij varen nu tien jaar met een Seanymphe II, een robuuste klassieker van circa tien meter lang. Fijne boot maar traag vergeleken met multihulls. Ook heeft ze weinig ruimte; vooral als onze (volwassen) kinderen of vrienden meezeilen is het vrij krap.
We hebben nog geen multihull maar zitten in het aankoopproces van een Wadvogel 38. We vallen namelijk op de wat klassiekere ontwerpen, en de Wadvogel heeft in onze ogen prima zeileigenschappen. Het probleem is een beetje dat de boot in Portugal ligt, wat een bezoek lastig maakt. We hebben een beperkt budget, maar willen op deze manier toch graag met het multihullzeilen in aanraking komen. Dan kunnen we vast beginnen met het opdoen van ervaring; een overstap naar een andere multihull zien we dan later wel.
Tweeënhalf jaar geleden zijn we beheerders/eigenaren van de jachthaven in Strijensas geworden, dus ons vaargebied begint voor de deur op het Hollandsch Diep. Maar we zijn erg weg van de Ooster- en Westerschelde met soms een uitstapje buitenom mits het weer redelijk is. Eenmaal thuis in het multihullzeilen willen we graag verder weg, naar Engeland, Scandinavië en eventueel Spanje/Portugal.
Ik heb van kinds af aan gezeild. Heb wedstrijden gevaren in een Valk en Laser en drie jaar een Staverse Jol gehad. Ooit heb ik de North Sea Regatta meegevaren op een 15m-racer met windkracht 7 tot 8. Dat was wel een ervaring!
Drie maanden geleden heb ik de Stereo gekocht van Klaas Jan Hoeve. Mooi ontwerp van Jan Bart de Jong, er varen er vier van rond. Toen ik de boot kocht, lag ze in de loods bij Rhebergen en had ik de unieke mogelijkheid om nog tien weken binnen te kunnen liggen om alle mogelijke klussen aan te pakken. Ik heb er dus nog niet mee gevaren, maar hoor van iedereen dat het een snelle boot is.
Voor de ultieme snelheid heb ik haar trouwens niet gekocht, wel voor het vlot varen op een goed doordachte, degelijke boot. Deze heeft mooie verhoudingen, is kotter getuigd en heeft veel ruimte.
Op m’n achttiende kwam de auto, daarna een surfplank en op mijn twintigste Tineke. Erg fijn maar haar belangstelling voor water was minimaal en samen gingen we leukere dingen doen. Pas toen we een keer niet op vakantie konden en ik iets zocht om met de kinderen te kunnen doen, kwam de eerste boot in beeld. Een kleine catamaran, van Marktplaats, ‘Hobie-achtig’, het merk weet ik niet eens meer. Daarmee veel plezier en uitdaging beleefd met de kinderen, vrienden en zelfs mijn zus ging mee. Heftig zo’n ding, geregeld om, vaak kapot, machtig mooi. Maar ik ging naar de vijftig, wilde misschien wat meer rust en een kop koffie onderweg zou toch wel prettig zijn. Dus ik ging weer op Marktplaats kijken. Daar zag ik Dinges; aangeboden door een werf, in de steek gelaten, bijna rijp voor de sloop. Iemand had tweehonderd euro geboden, ik dacht “dat zal toch niet gebeuren” en bood driehonderd. En toen had ik opeens een catamaran van negen meter, een slagschip in mijn ogen. Niet gehinderd door enige kennis van zaken bedacht ik een plan: over vijf jaar vaarklaar en over nog eens vijf jaar solo naar Engeland. Alan Veth van Evecom hielp me aan tekeningen en adviezen om Dinges weer op weg te helpen en na een paar jaar gaf hij mij het telefoonnummer van de bouwer. Die nam het heel sportief op, hielp me met adviezen, foto’s, onderdelen die hij nog in bezit had, en heeft me zelfs leren zeilen met Dinges. We hebben nog een paar keer samen gevaren en een tijdje contact gehouden. Erg leuk.
Nog nauwelijks gewend aan het idee dat ik een eigen boot in de haven had liggen, kwam ik via mijn timmerfabriekje op een veilingsite de inboedel van een timmerbedrijf tegen. Tussen de machines en houtvoorraden stond een foto van iets dat op een boot leek. Ik had flink met mijn neus in de tekeningen van Dinges gezeten dus was waarschijnlijk een van de weinigen die er een catamaran in herkende. Tegen advies en gezond verstand in ging ik kijken, want ik was het (ver)bouwen leuk gaan vinden. Het bleek een Wharram (had ik nog nooit van gehoord) Narai te zijn. Een bouwproject dat al twintig jaar geleden gestart was, al een keer van eigenaar gewisseld was en nog steeds niet af was. Ik had weinig geld, maar kon het niet laten en deed een bod. Opnieuw werd ik voor driehonderd euro eigenaar van een catamaran. Dus toen waren er twee; een om mee te varen en een om aan te werken
De Narai gaat Maleachi heten, naar mijn favoriete bijbelboek (dan weet men meteen wat voor vlees er in de kuip zit) en gaat naar ik hoop volgend jaar te water. Ondertussen ben ik het verblijf op het water, al dan niet met vrouw, kinderen en inmiddels kleinkinderen, steeds belangrijker gaan vinden, terwijl het zeilen er vaak niet van komt. De Maleachi wordt daarom meer een toercatamaran.
Dinges heeft aan ervaring en vaarplezier zijn geld vele malen opgebracht, ligt al een tijd te koop maar er is geen belangstelling voor. Als ze volgend voorjaar niet verkocht is, ruil ik ze om, leg ik Dinges binnen en ga ik er denk ik iets anders van maken (een zonne-energieboot of iets dergelijks).
Ondertussen red ik me aardig op het water en heb ik mijn vaarbewijzen. En de nodige ervaring om te weten dat ik solo naar Engeland beter kan vergeten voorlopig. Want ik ben nog lang geen ervaren zeiler, dus hoop bij de CTC ervaren zeilers te leren kennen om van te leren en misschien een keer mee te varen. Inmiddels ben ik al in contact met Tom en Cora, erg leuk, dus het begin is er.
Verder moet ik straks Maleachi optuigen en zou ik het erg leuk vinden om kennis te maken met Wharram-bouwers of -bezitters, al is het alleen maar om een keer op een andere Wharram te kijken want dat heb ik nog nooit gedaan.
