De Safari is inmiddels alweer ruim tien jaar oud. Niet om van te schrikken, maar wel een leeftijd waarop hier en daar wat onderhoud nodig is. Zo beginnen de huiddoorvoeren er wat minder goed uit te zien. We hebben ook al een afsluiter van een vuilwatertank moeten vervangen omdat de kogel niet meer meedraaide met de hendel. Je denkt dan dat je hem op zee open zet en dat hij leegloopt, maar dat is dan niet zo. En als je daar achter komt, zit hij dus juist helemaal vol. En dat moet er echt uit voordat je de afsluiter kunt vervangen… Goed dat was inmiddels een paar jaar geleden; we hebben de tank toen leeg kunnen pompen via een tyleen buis dat we door een van de inlaten in de bovenkant van de tank tot op de bodem hebben laten zakken. Stukje bezemsteel met neopreen buiten in de huiddoorvoer en dan kun je de afsluiter eraf draaien en vervangen door de nieuwe en het zit dan weer voor een aantal jaren.

Nieuwe afsluiters

Om voor lange tijd weer van de doorvoer- en afsluiterproblemen af te zijn hebben we voor iedere doorvoer en afsluiter een nieuwe van TruDesign besteld. Deze zijn gemaakt van glasvezelversterkt kunststof en zouden sterker moeten zijn dan hun bronzen broertjes en bovendien geen last van corrosie moeten hebben. We waren van plan om in de zomer van 2020 naar Portugal te varen en daar in de buurt van Culatra de boot op een zandbank droog te laten vallen en de vervanging te doen. De positionering van de doorvoeren is zo dat we drooggevallen overal bij zouden moeten kunnen en dat scheelt toch weer een keer uithalen op de werf. Want met onze breedte van circa acht meter is het vinden van een werf in de Middellandse Zee die tegen een redelijke prijs de boot eruit wil halen niet zo makkelijk. De doos afsluiters wordt netjes in onze winterhaven in Zuid-Spanje bezorgd en we kunnen bijna niet wachten tot we, in het voorjaar, richting Portugal kunnen vertrekken.

Roet in het eten

En dan helaas: CORONA. 15 maart, circa een maand voor ons geplande vertrek, gaat de boel in Spanje helemaal op slot. We mogen alleen de boot verlaten om boodschappen te doen of de vuilnis naar de containers te brengen. En dat verveelt heel erg snel. We gooien dus heel vaak heel kleine zakjes vuilnis weg en alle voorraadkasten puilen al snel uit van alweer een klein tasje boodschappen. We willen helemaal niet hamsteren, maar het is de enige manier om nog een beetje buitenlucht en beweging te krijgen. Ieder uur rijdt een politieauto voorbij om te controleren of er niemand illegaal rondloopt. Zelfs een buurpraatje van voordek naar voordek wordt onmiddellijk afgekapt door de politie die de mensen met dreiging van een boete naar binnen stuurt. En het lijkt er ook niet op dat het snel beter zal worden. Ons tochtje naar Portugal kunnen we dus wel vergeten. Maar ja, die huiddoorvoeren van met name de vuilwatertanks zien er toch echt niet zo goed meer uit…

Verzin een list

Dan wordt het april en er is nog steeds geen zicht op verruimingen. We hebben inmiddels de boot gepoetst, de kuipbekleding gewassen, een nieuwe rits in de maindrop gezet, een nieuw snoer aan de microfoon van de marifoon gezet en nog vele andere klussen gedaan, maar we beginnen ons toch stierlijk te vervelen zo opgesloten aan boord. We hebben dus alle tijd voor meer klussen, maar de klussen zijn op. Behalve natuurlijk die rottige huiddoorvoeren. Dus verzinnen we een list.

Droogdok

We pakken de 1:10 tekeningen van de boot er bij en vergroten het stukje waarop het spant dat het dichtst bij de vuilwatertankdoorvoer staat 10 keer. Zo hebben we een perfecte tekening van de zijkant van ons te maken ‘droogdok’. We hebben nog wat ongebruikte stukjes multiplex onder het bed liggen en zagen hiervan de onderdelen. Een kist bestaat normaal uit zes planken, maar ons droogdok zal gaan bestaan uit vier planken. De bovenkant en een zijkant laten we weg. We lijmen de naden met Polymax Hightack lijmkit en draaien er hier en daar een schroefje in om de boel in model te houden tot de lijm droog is. Als het klaar is hebben we een bakje van circa 60 cm hoog, 40 cm breed en 20 cm diep. Tijd voor een eerste proefpassing. In de rubberboot naar de plek aan de zijkant waar de vuilwatertankuitloop zit en dan passen we het bakje tegen de romp, om de huiddoorvoer heen. De bovenrand blijft circa 10 cm boven water en als ik erin kijk, zie ik tussen het bakje en de romp toch nog een paar kieren. Bakje laten drogen en een beetje afgeschuurd. Weer passen, iets beter, maar nog niet 100%. Dus nog een keer drogen en schuren en dan is het bijna perfect. We plakken neopreen op de kopse randen die tegen de boot zullen rusten. Aan de onderkant hebben we een oog gemaakt waar een touw aan kan. Die kunnen we dan onder de boot door aan de andere kant vastzetten om te voorkomen dat het bakje opdrijft. Eerst maar eens kijken wat er gebeurt als ik er wat water uit pomp. We klikken twee van die glaszetterszuignappen op de zijkant van de boot en duwen het bakje daaronder tegen de boot aan. We hangen er een pompje in en zetten dat aan. Het pompje produceert een flinke straal, maar het niveau in het bakje zakt niet. Er lijkt toch nog een kiertje te zijn. Ik druk het bakje zo hard mogelijk tegen de romp en dan opeens begint het niveau wel te zakken. Als het bakje helemaal leeg is, wordt het door de waterdruk zo hard tegen de romp gedrukt dat er helemaal niets meer nodig is om hem tegen de opwaartse kracht in naar beneden te houden. Het drukt zo hard tegen de romp dat het neopreen de kieren perfect afdicht en het vanzelf op zijn plaats blijft zitten. Dit laten we een uurtje zo zitten en er gebeurt helemaal niets. Het bakje blijft keurig leeg en op zijn plek.

Vervangen van de afsluiter

We durven het nu dus wel aan de afsluiter aan de binnenkant te verwijderen. Dat is een beetje een gedoe want die slang is wel heel erg stug en er is weinig speelruimte, maar het lukt. Dan kun je door de huiddoorvoer zo in het lege bakje kijken. Een beetje eng, maar het zal hopelijk niet te lang duren. We hebben een klein plankje met neopreen in de bijboot liggen en binnen in de boot net zo één met een lange schroef. Als het misgaat hoeven we alleen dat ene plankje aan de buitenkant tegen het gat te drukken en van binnenuit vast te schroeven. En bovendien, onze boot is onzinkbaar…

We draaien nu ook de moer van de huiddoorvoer af. In 2009 hebben we de doorvoer er met lijmkit ingeplakt dus dat wordt wel even wrikken. Dit is eigenlijk het gevaarlijkste moment want als hij er nog half in zit kun je de plankjes niet gebruiken in geval van nood. Maar hij komt netjes los en kan eruit. Nu moet aan de buitenkant de boel even schoongemaakt en een klein beetje opgeschuurd worden en dan kan de nieuwe TruDesign er met kit weer ingelijmd worden. Moer er weer op en de doorvoer zit. Dan doorbouwen met een bocht, de afsluiter en de slangtule. Deze afsluiters zijn nogal wat forser en lomper dan de oorspronkelijke, maar het past allemaal. Als alles weer aangesloten is, laten we het bakje nog zitten om de kit te laten drogen. We verwachten dat het er vanzelf een keer af zal vallen, maar dat gebeurt niet. We moeten het vullen met water om het weer los van de boot te krijgen. Vanaf een bepaald niveau plopt het dan ineens los en drijft op.

Op naar de volgende afsluiter. Gelukkig zitten de doorvoeren min of meer symmetrisch rond dat ene spant en past het bakje rond zowel de inlaten als de uitlaten van de wc’s aan zowel bakboord als stuurboord. Project geslaagd!