2010
We begonnen rustig op het Lauwersmeer, Wad en IJsselmeer. We moesten de boot leren kennen. Problemen met een van de nieuwe buitenboordmotoren maakten het spannend genoeg.
2011
We werden wat driester en voeren via het Kielerkanaal naar Denemarken. Het ging allemaal lekker en we staken over van Skagen naar Noorwegen. Langs de Noorse oostkust voeren we tussen de scheren door naar de zuidpunt. Daar werd het wel spannend met dikke onweersbuien, maar we kwamen veilig aan de Noorse westkust. Daar beleefden we ook nog wel een avontuur toen onze boot zonder ons midden in Karmoy Sound dreef en door een reddingsboot opgepikt moest worden. Toch, toen we eenmaal noordwaarts tot Bergen gekomen waren, durfden we wel over te steken naar Shetland. Een van de mooiste tochten die we ooit maakten. We waren super blij na dertig jaar weer in Shetland te zijn.
Via Fair Isle en de Orkneys zeilden we terug, de mooiste zeilgebieden die we kennen. Alleen het stuk langs de oostkust van Schotland en de oversteek over de Noordzee waren zwaar.
2012
We varen weer naar Schotland, in een ruk van Lauwersoog naar Peterhead in vier dagen. Het is even doorzetten, maar dan is het ook gelijk leuk. Dat stuk Noordzee is ook niet druk. We bezoeken weer de Orkneys en Shetland en steken dan in twee dagen over naar de Hebriden, aan de Schotse westkust. Ook een mooi gebied, maar we vinden de mensen wat stugger dan op Shetland en de Orkneys.
Via de Ierse zee gaan we naar het zuiden. Vooral de oversteek van Wales naar Cornwall is moeilijk, er staan daar meer wind en golven dan in het noorden, we moeten twee stormdepressies afwachten.
Daarna is het stuk langs de Engelse zuidkust een makkie en ook de Noordzee van Dover naar IJmuiden is goed te doen, hoewel het al vroeg donker is en er veel scheepvaart is op dat stuk Noordzee.
2013
We doen het rustiger aan, we gaan naar de Oostzee, naar het IMM in Warnemunde en daarna naar het 45-jarig CTC-jubileum in Medemblik. Ook bezoeken we de Duitse Wadden. Dat bevredigt toch niet helemaal, we hebben niet het gevoel dat we echt gezeild hebben.
2014
We willen oceaanzeilen, we hopen dan in een goed ritme te komen zodat we goed slapen op zee.
We gaan naar de Azoren. Vanaf de Engelse zuidkust is het twaalf dagen zeilen, eerst met een noordoostenwind die toeneemt, op het laatst met zuidwestenwind, het lijkt wel de Noordzee. We slapen niet goed.
Het is er wel mooi en sinds er marina’s zijn op alle eilanden kunnen we veel eilanden bezoeken. Het is er wel erg heet. Tussen de eilanden staat helaas weinig wind zodat we vaak de motoren moeten gebruiken.
De terugreis duurt tien dagen met heel weinig wind, we gebruiken zelfs op de oceaan de motoren. We zijn blij bij de Engelse zuidkust te komen en genieten van de gezellige haventjes, we nemen er rustig de tijd voor. Dit is wat we leuk vinden, elke avond een haven met niet te grote stukken ertussen.
2015
We zoeken de kou op en krijgen er regen bij. Via het Caledonisch kanaal varen we naar de Hebriden. Al de sluizen zijn best vermoeiend en met zuidwestenwind varen we veel op de motor.
We waren even vergeten dat de Schotse Hooglanden de lucht opstuwen en dat het daardoor gaat regenen, veel regenen. Eenmaal bij de Outer Hebrides wordt het weer een stuk beter. Ook de Orkneys zijn veel prettiger. Het venijn zit hem in de Noordzee: langs de oostkust veel aan de wind zeilen in klotsgolven.
2016
We hebben een nieuw grootzeil en dat testen we op het IJsselmeer. Het is best wennen, een zeil dat niet doorgelat is. Het heeft voor- en nadelen. We maken ook nog een tochtje op de Duitse Wadden maar thuis gaat het niet zo goed met Sonja en Nico, we blijven niet lang weg.
2017
We willen naar de Faeröer Eilanden, die staan al heel lang op onze wensenlijst. We schieten goed op en zijn snel in het noorden van Shetland. Dan begint het wachten op goede wind. Meerdere depressies komen over. Als er eindelijk oostenwind voorspeld is, blijkt die erg zwak. Ook staan er nog grote golven. Op de motor schiet het niet op. Na 24 uur zijn we nog in zicht van Shetland. Ik voel me wat zeeziek en Ronald maakt zich erge zorgen over de stuurautomaat. We keren om. We voelen ons wel verslagen, dat we ons doel niet bereikt hebben, maar in plaats daarvan bezoeken we de westkant van Shetland en die is prachtig met mooi weer met de oostenwind die uiteindelijk wel kwam. Ook genieten we weer van de Orkneys.
We proberen de oversteek over de Noordzee zo kort mogelijk te maken door langs de Engelse oostkust naar het zuiden te varen. Uiteindelijk valt de oversteek toch nog tegen door zwakke oostenwind en een hoop drukte tussen booreilanden. We willen echt niet meer ’s nachts varen.
2018
50 jaar CTC, in Hellevoetsluis, dat willen we niet missen. We komen voor het eerst in de Zuidhollandse wateren. Na het jubileum zijn we met oostenwind vrij snel bij de Scillies, die stonden ook nog op onze lijst. Elke keer als we in de buurt waren, stond er teveel wind. Nu treffen we het geweldig, met weinig wind kunnen we alle eilanden bezoeken.
Moedig geworden wagen we toch weer een oversteek, naar Bretagne, daar waren we ook nog nooit. Op zich een ideale oversteek, maar Ronald ziet dingen ’s nachts die er niet zijn, zo wordt het toch nog wat spannend. We kiezen wel voor een makkelijke landing in Roscoff, dat kun je niet missen. We waren altijd bang door de verhalen over gigantisch tij en sterke stroom, maar de havens en andere voorzieningen zijn prima, zodat het allemaal prima gaat. De afstanden langs de kust tussen havens zijn niet groot, heerlijk zeilen van haven naar haven. Alleen de prijzen zijn even wennen.
2019
Bretagne is ons zo goed bevallen dat we daar nog eens heen willen. De wind zit nu wat meer tegen, maar met vrij veel motorgebruik komen we tegelijk met Henk en Houkje in Brest. Daar waren we nog niet geweest. Het is gezellig een tijdje samen op te trekken. Het weer is mooi, het zeilen is goed te doen in dagtochten. Toch vindt Ronald het stressvol, hij trilt af en toe. Na wat gegoogel vermoed ik dat hij Parkinson heeft. Nu begrijp ik ook waarom hij zo stijf loopt. Eenmaal thuis wordt de diagnose bevestigd. Gelukkig zijn er medicijnen die de ziekteverschijnselen verminderen.
We besluiten niet meer ver weg te zeilen.
2020
We wilden op het Wad blijven en ondertussen aan het huis klussen, dat heeft na tien jaar wel wat achterstallig onderhoud. En toen kwam covid-19. Eerst komen we helemaal niet meer bij de boot. Dan gaat Ronald af en toe wat schoonmaken, ik ga niet mee, de toiletten zijn dicht. De sluis bij Lauwersoog wordt een tijd niet bediend, de waddeneilanden zijn een tijd gesloten, Denemarken blijft een tijd dicht.
We hebben niet echt een idee waar we heen willen. Hoe langer het duurt, hoe meer we het niet de moeite waard vinden om de boot te water te laten en op te tuigen. We zijn meestal wel twee tot drie weken bezig voor alles weer zeilklaar is. We vinden huis en tuin ook heel leuk en af en toe naar de jachthaven voor wat aanspraak. Net of we genieten van een jachthaven ver weg. Gelukkig ligt de boot op een van de mooiste plekken van Nederland. Als de drang om te zeilen te hoog wordt: we hebben nog een prauwtje.
We zijn blij dat we al op zoveel plaatsen geweest zijn. Voor degenen die nu met grote plannen voor verre tochten rondlopen, we hopen dat alles weer mogelijk wordt. We zijn bij dat we niet nog vijf jaar langer gewerkt hebben. Hopelijk varen we weer in 2021.
