Een persoonlijke noot om mee te starten

Een van de uitdagingen die het leven mij altijd te bieden heeft gehad is de combinatie tussen een zeer brede interesse en tomeloze energie en perfectionisme. Ik hou van zeilen, al vanaf jongs af aan. Ik hou van auto’s en motoren. Ik ben gek op mijn vrouw en kinderen en wil de beste partner en vader van de hele wereld zijn. Ik wil een dijk van een carrière opbouwen en de beste zijn in mijn werk. Het is voor mij belangrijk om altijd ‘bij’ te zijn met mijn persoonlijke en zakelijke administratie. Ik ben dol op koken, muziek, reizen, fotograferen, schrijven, bloggen, websites bouwen, ontwerpen, klussen, verbouwen, dieren, aquaria, en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan.

Mijn streven is dat ik alles wat ik doe, doe naar het beste van mijn kunnen en daar zit hem nu precies het probleem… ik kan niet alles en ik kan zeker niet alles zo goed als ik dat zou willen. Was ik soms maar beter in dingen los laten en me focussen op een beperkter set aan passies en interesses.

Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt

Waarom nu deze zelfreflectie als startpunt voor een verhaal over onze keuze om een oude kajuitcatamaran te kopen? Toen ik een jaar of zeventien was, had ik een heel duidelijk plan. Ik zeilde fanatiek bij de Zeeverkenners en gaf in de vakanties wat zeillessen op BM en Valk. Mijn toekomstbeeld was helder: ik zou eerst een motor kopen en dan een zeilboot om op te wonen. Van daaruit kon ik leven en werken en de rest zou later wel komen…

… en dan sta je ineens op een ochtend voor de spiegel. Geen zeventien maar veertig+ met te weinig haar en teveel gewicht en je vraagt je af hoe het toch komt dat je een fantastisch gezin, een prachtig huis, twee auto’s, een goede baan en veel te veel hobby’s voor tijd en budget hebt, maar geen boot en geen motor, beiden ook nooit gehad. Het heeft te maken met hoe ik dit epistel begonnen ben. Er kwamen zaken op mijn pad die ik niet gepland had, die ik wel absoluut fantastisch vond en die mijn focus en energie afgeleid hebben (gelukkig wel) van wat ik oorspronkelijk van plan was. Toch bleven die motor en die zeilboot altijd bovenaan de bucketlist staan.

Midlife awareness

Ik ben absoluut een positief, gelukkig en tevreden mens en ik geloof niet dat ik echt last heb (gehad) van een midlifecrisis. Wel denk ik dat er bij mij op een bepaald moment sprake is geweest van een midlife awareness waardoor ik op het juiste moment dan toch keuzes heb gemaakt die ik oorspronkelijk eerder gepland had.

De onverwacht positieve uitwerking van trauma’s

In de afgelopen jaren hebben wij als gezin een paar hele fikse tegenvallers gehad die uiteindelijk op een volstrekt onverwacht moment toch geleid hebben tot de vervulling van oude dromen. Allereerst ben ik geconfronteerd met een gedwongen ontslag (dat overkomt mij nooit!) waardoor ik uiteindelijk het werknemersbestaan ingeruild heb voor zelfstandig ondernemerschap. Wat blijkt, het inruilen van de leaseauto en bijtelling voor een fiscaal zeer gunstige, mooie, zware toermotor is een prima rationalisering voor een oude jeugddroom. De afgelopen vier jaar rijd ik alleen nog maar motor en ik weet zeker dat ik daar veel meer van geniet dan wanneer ik dat op achttienjarige leeftijd gedaan had.

Vrij kort na de zakelijke ommekeer zijn twee van onze drie kinderen ernstig ziek geworden. Onze middelste (zoon Nils) heeft vreselijk pech gehad met een mislukte blindedarmoperatie die geleid heeft tot een multiresistente bacteriële infectie welke hem bijna fataal is geworden. Gelukkig is hij geheel hersteld, maar het heeft ons leven wel veranderd. Vlak daarna is onze jongste (dochter Yara) chronisch ziek geworden. Ze leidt aan de ziekte van Crohn en Colitis Ulcerosa en zowel diagnose als prognose zijn/waren ernstig. Wij behandelen haar, in overleg met het ziekenhuis, zelf met voeding in plaats van medicijnen (meer hierover www.shit-happens.eu). Met succes, want onze Yara is inmiddels drie jaar verder en kerngezond, levendig, fit en gelukkig. Wij waren al dol op koken, we hebben het alleen volledig opnieuw moeten leren, evenals boodschappen doen en voorraden bewaren. In het voorjaar van 2018 werden we echter met een probleem geconfronteerd. We wilden een lange reis maken met zo min mogelijk spullen en van plek naar plek hoppen. Dat hebben we in 2016 met de kinderen gedaan rond de Oostzee en ditmaal wilden we een rondje Iberisch Schiereiland maken. Hoewel we druk aan het plannen waren, voelde het toch niet goed en uiteindelijk durfden we het niet aan. Hoe kunnen wij het dieet van onze dochter (en inmiddels van onszelf) handhaven als we van Airbnb naar hotel hoppen en van restaurant naar foodtruck? Uiteindelijk hebben we de hele reis afgeblazen omdat we het fragiele evenwicht dat we gevonden hebben niet willen verstoren.

Opeens weer zeilen

We hadden dus opeens een lege zomervakantie voor de boeg. Onze beste vrienden hebben een Defender 27 waar we al vaker mee op pad geweest zijn en zij boden aan hun bootje te gebruiken tijdens hun lange vakantie. De kinderen vonden het fantastisch, wij vonden het bij vlagen ook leuk, maar het moest anders. Allereerst kunnen wij niet als gezin in die boot overnachten omdat er simpelweg te weinig ruimte is. Dus sliepen we in tenten (met luchtbed) die opgezet en opgeruimd moesten worden waardoor de effectieve zeiltijd in een weekend nihil werd. Het koken aan boord is zeer beperkt en tot slot vonden, met name de dames, het schuin gaan toch een negatief aspect (daar begrijp ik dus niets van) aan de zeilbelevenis. We gingen op zoek naar een boot met de volgende criteria:

1. Ruim genoeg om in te slapen en de bedden te laten liggen tijdens het varen of toiletteren. Tevens ruim genoeg om ook de oudste zoon en zijn vriendin te kunnen huisvesten

2. Een heel fatsoenlijke keuken waar we minimaal zelf brood kunnen bakken

3. Een ruime kuip voor het hele gezin

4. Veel stabieler dan de lichte Defender 27 (al vind ik dit criterium discutabel)

5. Aan te schaffen binnen het budget van een flinke vakantie, kluswerk geen probleem

Catamarans? Die zijn toch voor gepensioneerden op de Azoren?

Als vervend monohullzeiler heb ik nooit maar dan ook nooit naar een catamaran gekeken; anders dan naar die superlichte vliegende dingen die sneller dan de wind lijken te gaan. Gezien mijn zwervende aard vallen die echter voor mij af.

Toen ik na avonden scrollen door Marktplaats Iroquois #221 te koop zag staan, gunde ik deze dan ook geen blik waardig. Toch bleef de boot terugkomen bij mijn zoekcriteria en er begon iets te broeien. Vier tot zes permanente slaapplaatsen, een flinke keuken, een aparte sanitaire ruimte, een grote kuip en voordek met trampoline, een volgbootje voor de kinderen. Hoe zeilt zo’n log ding eigenlijk? Is het niet vreselijk saai als een boot vlak blijft liggen aan de wind? Mijn vrouw zag het wel zitten en die wist ook wel dat als ik eenmaal iets in mijn kop had dat het er dan toch zou komen. Kortom, we besloten tot een weekendje naar het hoge noorden voor een proefvaart in een kajuitcatamaran. Ook nooit gedacht dat dat me zou overkomen.

Ik vond de boot niet direct mooi en de kleurstelling ronduit lelijk. De staat van onderhoud was zeer matig (later zou dit het understatement van 2018 blijken). Het dekbeslag en de tuigage was aan vernieuwing toe. Maar toch… het potentieel was er. Eigenlijk had ik ontzettend veel zin om te zeilen en er stond een knoop of twintig wind op de Lauwersmeer. Op de motor tuften we met dit logge eiland de plas op en de eigenaren gaven eigenlijk direct het roer aan mij terwijl zij de boot gingen optuigen. Het moment dat de zeilen wind pakten vergeet ik nooit meer. Het was alsof ik vanuit een Lotus Elise (waar ik toch te oud en te zwaar voor ben geworden) achter het stuur van een Audi S8 was gekropen. De acceleratie was waanzinnig, de snelheid direct hoger dan ik ooit met een monohull gezeild had. Vlak achter ons ploeterde een prachtige en supersportieve s-spant door de golven, het water gutsend over gangboorden en buiskap, de boot was kansloos en wij liepen uit met 9,9 knopen. Toen keek ik naar mijn vrouw die heerlijk ontspannen in de zon zat te genieten met een kop koffie, mijn dochter die een spelletje speelde aan de tafel en mijn zoon die genoot van de spetters in de trampoline… ik was verkocht… notabene aan een kajuitcatamaran die ik naar alle waarschijnlijkheid eerst volledig moest gaan restaureren.

Tsja, ik begon dit stuk met een persoonlijk betoog over teveel hobby’s voor tijd en budget. De afgelopen maanden is heel veel energie en focus naar de boot gegaan. Realiseer ik nu eindelijk die jeugddroom en kan ik dat ook nog rationeel verantwoorden? Of heb ik mezelf nu nog veel meer op mijn hals gehaald voor de toch al zo kostbare tijd? Ik denk beiden en ik weet dat ik er heel gelukkig mee ben.

Volgende keer: proefvaren op het Lauwersmeer voorafgaand aan De grote overtocht.