Apatiki

Klaas en Jos Parrel komen graag in de Cariben. Afgelopen zomer waren ze langs de kust van Curacao aan het vissen als ze vanuit het oosten ver weg twee spinnakers zien aankomen vlak naast elkaar.

tekst en foto’s: Klaas Parrel

 

Na een tijdje wordt het duidelijk dat het twee Jonkgetuigde masten zijn die op een catamaran staan want er verandert niets aan hun onderlinge verhouding naarmate ze dichterbij komen. Nog dichterbij; een 46 ft Wharram! Steeds een zeilpaneeltje extra revend om voor de wind de snelheid eruit te halen en op beschaafde manier het ingangskanaal van Brakkeput in te glijden… Wij erachteraan, het vissen werd toch geen succes. Binnen in de Brakkeputlagune zien we van een afstandje de Apatiki efficiënt ankeren, direct gevolgd door het overboord springen van twee blonde jongentjes. Kennelijk duurde de zes uur lange oversteek vanuit Bonaire ze al veel te lang. We maken wat foto’s van de interessante ‘Jonk Wharram’ Apatiki en laten ze verder met rust.

 

Interview

Een weekje later zien we een dinghy achter de boot hangen; er is dus iemand aan boord. Toch maar eens wat meer te weten zien te komen over deze -Oostenrijkse- wereldzeilers. Als ik aan boord klim met een verzoek voor een ‘Interview für eine Holländische Catamaranvereinmagazin’ ben ik hartelijk welkom! Hennes Kostron uit Insbruck met zijn zoontjes Liam Kostron (7) en Kian Wechsler zijn aan boord. Alice Wechsler is veertien dagen naar Oostenrijk voor het huwelijk van haar broer.

Nieuwe masten

Het als cadeautje meegebrachte fotoboek -Antilliaanse vis- valt bij de rappe mannetjes in de smaak en ze kennen verrassend veel vissen! Hennes en Alice zijn de tweede eigenaars. De boot is in Brussel (!) gebouwd. Ze hebben hem bij Valencia van de bouwer gekocht. Na een zomer op de Middellandse Zee, zijn ze via de Canarische eilanden richting Cariben gezeild. Vierhonderd mijl voor St Lucia brak de aluminium stuurboordmast. De boot weegt beladen zeven ton en op één mast met een jonkzeil van 55 m² heeft ze nog voldoende potentieel om overal naar toe te zeilen. In dit geval naar Trinidad. Daar zijn door een Amerikaan twee prachtige holle masten van sitka spruce (spar) gebouwd met een epoxy-glasmat huid. Doorgestoken tot op de bodem van de romp met laterale versteviging in dek en bodem.

Efficiënt

De boot zeilt effectief 45-55 graden aan de ware (!) wind afhankelijk van de condities. Dagafstanden van 150 mijl zijn gebruikelijk. Meer kan vaak wel, maar dan wordt het allemaal te hektisch! Zoals gebruikelijk verontschuldigt Hennes zich voor de rommel aan boord maar ik heb genoeg boten gezien om door te hebben dat het een bijzonder efficiënt schip is.

Een op een ronde broeikas lijkend stuurhuis, geheel afsluitbaar, lekker in de kou; je hoeft er maar een zeiltje over te trekken in de tropen en je zit in de schaduw. Binnen alle (!) bedieningslijnen voor de masten, reven, vieren, enz. dubbel uitgevoerd, voor beide masten een.
Motorgashendels voor de twee 25pk 4-takt buitenboordmotoren naast het stuurwiel. De outboards zitten ver naar voren, vlak achter het midden van de boot dus er is geen gedoe met gierend droogdraaien. De boot is voorzien van een Raymarine autopilot èn een windstuurvaan. Beide werken goed tot golfhoogtes van vier meter, maar dat ga je liever uit de weg als dat kan!
De compacte keuken heeft aan drie kanten rondom de kok patrijspoorten die open kunnen. En omdat ze direct aan de zitruimte in de stuurhut zit, is het een kwestie van doorgeven en je eet.
Een deel van de achterdektrampoline klapt mét zwemtrap naar beneden en maakt het aan boord stappen vanuit de dinghy makkelijk.

Het voorlopige doel van de reis is Nieuw-Zeeland, maar zonder haast. Ik zie dat zonder problemen gebeuren met dit efficiënte schip. Na nog wat persoonlijke gegevens uitgewisseld te hebben, stap ik weer van boord terug op het visbootje van mijn broer en wens ze een behouden vaart.

Instagram-adres van de Apatiki: Sy-apatiki

 

← vorige

© Ariella Bijl voor CTC Nederland

volgende →